NC_CL ตอนที่ 49 แค่เธอก็พอ

ตอนที่ 49 แค่เธอก็พอ

          “พี่คิบอม!!!”

            เสียงหวานร้องอย่างตกใจ เมื่อคนที่รอคอยเข้ามาไม่ให้ตั้งตัว เสียงที่ทำให้คิบอมชะงักกับภาพคนน่ารักที่ยืนอยู่ใกล้โต๊ะทำงานตัวใหญ่ ด้วยวันนี้อะไรบางอย่างบอกให้เขารู้ว่าร่างบางตรงหน้าแปลกไปกว่าเดิม อาจจะเป็นเสื้อเชิ๊ตเนื้อบางสีฟ้าอ่อนที่ปลดกระดุมออกจนแลเห็นอกขาวเนียนแวบๆ หรือจะเป็นดวงหน้าหวานที่มีประกายวาวหวานผิดปกติ หรืออาจจะเป็นอะไรบางอย่างในใจเขาเอง...ความคิดถึง

            คิบอมค่อยๆก้าวเท้าเข้ามาหาคนหน้าหวานที่ยังยืนนิ่ง ระยะเวลาเพียงไม่กี่วันที่ไม่ได้เจอกันทำให้ใจที่เย็นเยียบเต้นรัว มือหนายกขึ้นไล้แก้มนุ่มอย่างเบามือเรียกสีแดงระเรื่อขึ้นแต่งแต้ม นัยน์ตาหวานระยับช้อนตาขึ้นสบดวงตาคมช้าๆ ลิ้นเล็กเผลอเลียริมฝีปากบางเฉียบที่แห้งผากจนฉ่ำชื้น เผยอออกนิดๆราวกับเชิญชวนให้ลงไปลิ้มชิมรสที่คิบอมรู้ว่ามันทั้งหอม ทั้งหวานแค่ไหน

            ดงแฮมองคนที่ก้าวเท้าเข้ามาใกล้ด้วยความยินดี ใจดวงน้อยเต้นรัวยามที่มือหนายกขึ้นไล้แก้มเขาเบาๆ ความรู้สึกกังวลถึงผู้หญิงอีกคนดูจะเลือนหายไปเมื่อได้สัมผัสความอ่อนโยนจากคิบอม

          แต่พี่คิบอมก็จับหน้าผากผู้หญิงคนนั้น

            ความคิดที่ทำให้ความใจกล้าหน้าด้านจากไหนไม่รู้เข้าสิงคนน่ารัก ดงแฮจึงเป็นฝ่ายยกมือขึ้นคล้องคอแกร่งแล้วดันร่างเข้าแนบชิดกับคนเย็นชาที่นิ่งอึ้งไป

            “ด๊องคิดถึงพี่คิบอมจังเลย”เสียงหวานเอ่ยเบาๆ ก่อนที่รอยยิ้มหวานจะปรากฏบนใบหน้าสวย รอยยิ้มที่ทำให้ความกระวนกระวายตั้งแต่คนน่ารักวิ่งหนีไปค่อยๆจางหาย ริมฝีปากได้รูปจะเอื้อนเอ่ยอธิบายกับสิ่งที่ดงแฮเห็นเมื่อวาน

            “ชู่”เสียงหวานว่าเบาๆ นิ้วเรียวบางยกขึ้นแตะริมฝีปากคิบอม ดงแฮเผยยิ้มหวานที่แลดูเซ็กซี่ ยั่วเย้าผิดปกติ ก่อนที่ร่างบางจะเป็นฝ่ายยืดตัวขึ้นมาแตะริมฝีปากบางลงบนปากของคิบอม ท่ามกลางความตกตะลึงของชายหนุ่มที่ไม่คิดว่าคนน่ารักจะกล้า

            เพียงสัมผัสแผ่วเบา ก่อนจะผละออก

            “พี่คิบอมไม่ได้นอนอีกแล้วเหรอฮะ”แต่แล้วริมฝีปากบางก็ถูกขบเบาๆด้วยความห่วงใย เพราะสังเกตเห็นดวงหน้าคมที่อิดโรยไม่น้อย ท่าขบริมฝีปากที่กระตุ้นอารมณ์ในกายคิบอมให้ร้อนผ่าวขึ้นมา ยิ่งกลิ่นหอมหวานที่คลอเคลียอยู่ชิดร่างยิ่งทำให้คิบอมคิดจะโอบเอวบางเข้าหาตัว

            แต่แล้วร่างบางกลับผละออก มือเล็กคว้าข้อมือหนาแล้วกระตุกเบาๆให้คิบอมเดินตามไปที่โซฟาตัวหนา โดยมีนัยน์ตาคมที่มองด้วยความสนใจว่าคนน่ารักของเขาจะทำอะไร พอมาถึงดงแฮก็ดันเบาๆให้ร่างสูงทรุดลงนั่ง ก่อนที่คิบอมจะสะดุ้งเมื่อคนน่ารักตามมานั่งคร่อมลงทับพอดีกับแก่นกายที่เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา

            “ดงแฮ”คิบอมกัดฟันเรียกเบาๆ เมื่อความรู้สึกต้องการร่างบางยิ่งมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งที่คนน่ารักยังเหมือนเดิม ยังคงมีรอยยิ้มหวานที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา ยังมีประกายตาหวานๆที่กวาดมองทั่วใบหน้าเขาอย่างเป็นห่วง

            “มาฮะ ด๊องนวดให้ดีกว่า”เสียงหวานว่าอย่างห่วงใย ขยับกายลุกขึ้นนิด ทำให้คิบอมลอบถอนหายใจเพราะเขาตั้งใจจะเอ่ยบอกเรื่องเมื่อวาน จะมาเสียเรื่องเพราะความต้องการส่วนตัวไม่ได้ แต่สัมผัสกดทับที่จางหายไปเพราะคนน่ารักขยับลุกขึ้นคุกเข่าอยู่เหนือร่างกลับทำให้คิบอมยิ่งต้องสะกดกลั้นอารมณ์ยิ่งกว่าเดิม ทั้งที่มือบางไล้ไปตามขมับเขาอย่างเคย ทั้งที่กลิ่นหอมหวานนี้ควรทำให้เขาผ่อนคลาย แต่วันนี้กลับทำให้ทั้งร่างแทบคลั่งด้วยความปราถนา

            นัยน์ตาคมที่ไม่เคยต้องหลบสายตาใครต้องเบือนไปอีกทาง เมื่อตรงหน้าคืออกขาวๆภายใต้เสื้อเชิ๊ตตัวบางที่กระชากทีเดียวก็คงหลุดติดมือ กระดุมเม็ดเล็กที่ปลดลงจนเกือบเห็นเม็ดทับทิมสีสวยทำให้คิบอมรีบจับมือบางที่นวดขมับเขาอย่างเบามือ

            “พี่คิบอมไม่ชอบเหรอฮะ”ดวงหน้าหวานถึงกับจืดเจื่อนไปนิด เมื่อเห็นหน้านิ่งๆของอีกฝ่าย ท่าทางที่ทำให้คิบอมปล่อยข้อมือบางช้าๆแล้วเปลี่ยนเป็นหลับตานิ่งๆ มือหนายกขึ้นโอบเอวบางปล่อยให้ดงแฮทำตามที่ต้องการ

            ท่าทางไม่ว่าอะไรทำให้หมวยน้อยยิ้มหวาน มองดวงหน้าหล่อเหลาของคนที่ตัวเองรัก อีกทั้งสัมผัสอ่อนโยนที่โอบรอบเอวทำให้ใจดวงน้อยยิ่งเต้นรัว คำแนะนำของเพื่อนสาวอย่างยูริดังก้องในหัว ที่ทำให้คนน่ารักหน้าแดงระเรื่อ

          เอาน่าด๊อง ไม่เสียหายสักหน่อย

            พรึ่บ

            คิบอมลืมตาพรึ่บอย่างตกใจ เมื่อริมฝีปากบางสวยกดลงประทับที่ริมฝีปากเขา อีกทั้งร่างบางยังกดร่างทับลงอีกครั้ง กลิ่นหอมหวานที่ราวกับยั่วยวนให้ยิ่งหลงใหลแตะเข้ากับปลายจมูกโด่ง อีกทั้งมือบางที่ไล้ไปตามอกแกร่งของเขาเรื่อยไปจนถึงขอบกางเกงทำให้คิบอมจับมือเล็กแทบไม่ทัน

            “ทำอะไรดงแฮ”คำถามพร้อมกับเสียงดุๆที่คิบอมไม่เคยส่งมาให้ทำให้ปลาน้อยหน้าเสีย ใจดวงน้อยถึงกับตัดพ้อเพื่อนที่ไม่อยู่ตรงนี้

            แง ไหนว่าพี่คิบอมจะชอบไง ยูริบ้า (นั่นไงตัวการ หึๆ)

            “เอ่อ ด๊องขอโทษฮะ”เสียงหวานว่าแผ่วเบา ดวงหน้าสวยฉายแววน้อยใจพร้อมกับร่างบางที่ผละออกช้าๆ แต่นั่นกลับทำให้คิบอมใจหายวูบ มือหนาตวัดเอวบางเข้ามาในอ้อมแขน ดึงรั้งให้กลับมานั่งที่เดิม มืออีกข้างเชยปลายคางเรียวให้ดงแฮเงยหน้ารับจูบร้อน ราวกับเป็นคำอนุญาตให้ร่างเล็กที่วันนี้เล่นซนผิดปกติ

            คำอนุญาตที่หมวยน้อยใจชื้นขึ้นมา มือบางลูบไล้ไปตามแผ่นอกแกร่ง ทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากกัน คราวนี้ไร้การปฏิเสธ คิบอมเพียงโอบรอบเอวบางมั่นเพื่อปล่อยให้คนน่ารักทำตามใจ จนกระทั่งมือบางที่ลูบไล้ไปถึงแก่นกายร้อนผ่าวซึ่งแข็งขืนผ่านกางเกงขึ้นมาให้คนน่ารักหน้าแดงวาบ

            คิบอมถึงกับหลับตาแน่น ปล่อยให้มือบางรูดซิปกางเกง ดึงรั้งออกไปด้วยความร่วมมือของคิบอมเอง มือเล็กสัมผัสเขาอย่างไม่แน่ใจ สัมผัสของมือนุ่มราวขนนก แต่เรียกความร้อนกระจายทั่วทั้งกายแกร่ง

            “ใหญ่จัง”เสียงหวานพึมพำกับตัวเอง ที่ทำให้คิบอมถึงกับกระตุกยิ้มอย่างเอ็นดู ทั้งที่หลับตาแน่น

            ดงแฮที่กำลังหน้าแดงจัดอย่างไม่แน่ใจในสิ่งที่ทำ แต่ภาพของผู้หญิงหัวทองๆก็เป็นตัวตัดสินใจให้ปากบางเฉียบก้มลงกดจูบที่ต้นคอแกร่ง ผละมือขึ้นมาปลดกระดุมออกเผยให้เห็นแผ่นอกกว้างที่มีกล้ามเนื้อเรียงตัวสวย ผิวเนื้อสีแทน ก่อนจะกดจูบไล้ไปทั่ว มือทั้งสองข้างสัมผัสเปะปะทั่วกายแกร่ง ก่อนจะกลับมาสัมผัสที่แก่นกายร้อนผ่าวอีกครั้ง

            พรึ่บ

            อยู่ๆคิบอมก็ลืมตาขึ้น มองดวงหน้าหวานน่าหลงใหลที่แดงจัดด้วยความอาย สัมผัสทั่วกายที่รู้ว่าคนน่ารักไม่ประสา จูบที่ไล้ตามลำคอก็รู้ว่าคนน่ารักไม่เคย แต่ความไม่เคยนี้กลับเรียกอารมณ์ดิบในกายให้มากกว่าเดิม เรียกความปราถนาที่ต้องการจะครอบครองร่างเล็กนี้

            ทั้งที่เจอผู้หญิงมาก็มาก จะลีลาโชกโชนแค่ไหนก็เทียบไม่ได้กับมือนุ่มที่สัมผัสเขาอย่างเงอะงะในตอนนี้ แค่ริมฝีปากบางกดจูบไปที่ลำคอ ปล่อยให้แก้มนุ่มคลอเคลียอยู่กับปลายคาง แค่นี้ก็ทำให้คิบอมแทบจะเป็นฝ่ายกระชากร่างเล็กแล้วลงตามไปทาบทับ

            แม้จะคิดเช่นนั้น แต่มือหนากลับแค่ขยับจากเอวบาง ดึงรั้งเสื้อเนื้อนิ่มขึ้นตามแผ่นหลังอย่างแผ่วเบา

            “อ้ะ”

            เสียงหวานหลุดลอดริมฝีปากเบาๆ เมื่อคิบอมไม่เพียงแต่โอบเอวเอาไว้เหมือนเดิม มือหนาร้อนผ่าวที่สัมผัสไล่ไปตามกระดูกสันหลังดึงรั้งจนเนื้อเชิ๊ตเนื้อบางร่นขึ้นจนเหนืออก แม้จะเสียววาบไปทั้งช่องท้อง แต่มือบางกลับยังสัมผัสแก่นกายแกร่งอย่างซุกซน กระตุ้นคิบอมได้เป็นอย่างดีจนเสียงครางทุ้มเผลอหลุดออกมาจากลำคอ

            “อา”

            เสียงครางหวานหลุดรอดออกมาเบาๆ เมื่อนิ้วแกร่งไล่ขึ้นมาบดขยี้ตุ่มสีหวานกลางอก จนดงแฮผละใบหน้าจากลำคอแกร่งขึ้นมามองหน้าคิบอม นัยน์ตาคมที่จ้องตอบด้วยประกายตาวาววับด้วยแรงอารมณ์ยิ่งทำให้ดงแฮหน้าแดงจัด แต่คนน่ารักก็ตัดสินใจข่มความอายลุกขึ้นนิด ถอดเสื้อของตัวเองออกช้าๆเผยให้เห็นร่างสวยที่ยิ่งทำให้คิบอมขบฟันแน่น

            “อื้อ”

            จนร่างสูงเป็นฝ่ายดึงร่างเล็กเข้ามากดจูบร้อนผ่าว ดูดดึงริมฝีปากนุ่มอย่างร้อนแรง สอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าตวัดกับลิ้นเล็กที่โต้ตอบอย่างน่ารัก จนเสียงครางหวานหลุดออกมาจากโพลงปากเล็ก โดยที่มือหนาก็ไม่ยอมให้คนน่ารักสัมผัสเขาเพียงอย่างเดียว แต่กลับเลื่อนต่ำลงเค้นคลึงสะโพกมนภายใต้กางเกงจนดงแฮผละมือจากสิ่งที่ทำกำต้นขาคิบอมแน่น

            “อ้ะ..อา..”

            เสียงหวานหลุดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อคิบอมประทับจูบทั่วซอกคอขาว เรื่อยไปจนถึงเม็ดทับทิมสีหวานจนดงแฮต้องยืดตัวขึ้น มือบางทั้งสองข้างเปลี่ยนมาโอบรอบคอแกร่ง ใบหน้าหวานซบลงกับต้นคอคนที่นั่งอยู่ด้านล่าง เมื่อคิบอมทั้งขบเม้ม และเค้นคลึงจนแต่มตุ้มสีหวานแข็งขืนสู้ลิ้น ขึ้นสีแดงก่ำ

            “อือ..พี่คิบอม”

            ดงแฮถึงกับขบริมฝีปากล่างเต็มแรง เมื่อเสียงครวญครางน่าอายหลุดออกมาไม่หยุด ยิ่งมือหนาลูบไล้ไปทั่ว ความรู้สึกร้อนผ่าว ก็แล่นไปทั่วกาย หน้าท้องถึงกับบีบรัดเมื่อคิบอมจับให้ดงแฮยืดตัวขึ้นเพื่อประทับจูบเรื่อยลงมา มือหนาไล้มาถึงขอบกางเกงดึงรั้งให้หลุดจากสะโพกมนสวยเกินชาย ก่อนจะวนกลับมาประทับจูบที่ปากบางอีกครั้ง

            นิ้วแกร่งที่ซอกซอนไปตามช่องทางสีหวานทำให้ดงแฮซบลงกับไหล่หนา ครางเสียงกระเส่าหวานไม่หยุด เท้าเรียวจิกแน่นกับโซฟานุ่ม

            “เธอยั่วฉันนะ ดงแฮ”เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าแบบที่คนพูดกำลังข่มอารมณ์ว่าชิดหูเล็ก นิ้วเรียวแกร่งแทรกเข้าช่องทางสีหวานอย่างรวดเร็วจนคนน่ารักกำต้นแขนหนาไว้แน่น

            “อ้ะ..อา..อือ..พี่..คิบอม..”เสียงหวานกระเส่าปนหอบแทบขาดใจ เมื่อนิ้วเรียวยาวหมุนวนย้ำจุดอารมณ์ภายในกาย

            ความอึดอัดที่ต้องการการปลดปล่อยทำให้คิบอมกำลังคลั่ง ร่างเล็กๆที่แสนน่ารักคนนี้กำลังทำให้เขาคลั่งด้วยความต้องการ

            “ให้..อือ..ด๊อง..ทำนะ..อ้ะ..ฮะ”เสียงหวานที่หลุดออกมาอย่างยากลำบาก เพราะนิ้วแกร่งที่วนไปมา ทำให้คิบอมชะงัก ดวงหน้าคมมองคนน่ารักด้วยสายตาวาววับ ทั้งแปลกใจและยิ่งต้องการ มือหนาจึงดึงออกตามความต้องการของร่างเล็ก ขณะที่มองดวงหน้าหวานที่แดงก่ำ ริมฝีปากเจ่อบวมด้วยรสจูบ นัยน์ตาวาวหวานฉ่ำปรือปรอยฉายประกายขัดเขิน แต่ยิ่งมอง คิบอมกลับยิ่งลุ่มหลง ยิ่งต้องการครอบครองเป็นเจ้าของ

            ดงแฮสะกดกลั้นความอาย เอื้อมมือไปสัมผัสแก่นกายแกร่งอีกครั้ง ความแข็งขืนที่สัมผัสได้ทำให้คนน่ารักรู้ว่าคนรักตรงหน้าสะกดกลั้นอารมณ์มากแค่ไหน เท่านั้นปลาน้อยก็รวบรวมความกล้า ค่อยๆกดช่องทางสีหวานของตนครอบครองแก่นกายแกร่งช้าๆ

            “อึ้ก..จุกจัง”

            และคงมากกว่าคำว่าจุก เมื่อริมฝีปากบางถูกขบอย่างแรง จนคิบอมกดจูบลงที่ปากบาง ช่วยเค้นคลึงสะโพกมน มืออีกข้างลูบไล้แก่นกายเล็ก ทั้งที่ผนังนิ่มที่ตอดรัดยิ่งทำให้เขาแทบทนไม่ไหว

            “ไหว..มั้ย”เสียงทุ้มกัดฟันกรอดถามอย่างห่วงใย มือหนาจับเอวบางช่วยร่างเล็กที่ขยับเป็นจังหวะ

            “อ้ะ..อา..พี่คิบอม”เสียงหวานครวญครางออกมาเป็นคำตอบ ทั้งที่ขยับร่างขึ้นลง ความรัญจวนที่เกิดจากคิบอม แผ่นอกถูกครอบครองด้วยมือหนาที่บดขยี้ปรนเปรอไม่ห่าง ความกลัวที่มีก่อนหน้านี้มลายหายวับ จนดงแฮเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจออกมา

            “พี่คิบอม..อื้อ..ชอบผู้หญิงเหรอ..อ่ะ..เปล่าฮะ”คำถามที่ออกมาอย่างยากลำบาก ดวงหน้าหวานแดงก่ำด้วยแรงอารมณ์ แต่ในดวงตาสวยกลับมีแววหวาดหวั่นบางอย่าง ที่ทำให้คนที่ยอมอยู่เบื้องล่างนิ่งไป นึกรู้ว่าสิ่งที่ดงแฮกลัวคืออะไร

            แทนคำตอบจูบร้อนผ่าวประกบลงบนริมฝีปากบวมแดงอย่างรุนแรง ส่งผ่านความรู้สึกผ่านลิ้นร้อนที่ตวัดอย่างชำนาญ มือทั้งสองข้างยังคงช่วยร่างเล็กที่ขยับตัวเป็นจังหวะ

            พรึ่บ

            “อ้ะ..อ๋า..พี่คิบอม”

            แต่เพียงจูบร้อนผละออก ร่างเล็กของดงแฮก็ถูกคิบอมตวัดลงโซฟานุ่ม ทั้งที่ทั้งสองยังไม่แยกออกจากกัน ดงแฮถึงกับหวีดร้องเมื่อการขยับทำให้จุดกระสันในกายถูกกระแทกอย่างแรง ก่อนที่เสียงทุ้มๆจะตามมาให้นัยน์ตาหวานวาวระยับด้วยหยาดน้ำตา

            “อย่ากังวลดงแฮ...ฉันมี...เธอคนเดียว.คนเดียวที่จะอยู่เคียงข้างฉัน”เสียงทุ้มพร่ากระซิบริมหู ให้ร่างเล็กใจเต้นรัวด้วยความยินดี ก่อนที่สมองจะพร่าเลือนเมื่อร่างสูงใหญ่กระแทกแรงมาเต็มที่ มือบางทั้งสองข้างโอบรอบลำคอแกร่งไว้มั่น ขณะที่ช่องทางเบื้องล่างถูกกระแทกตามแรงอารมณ์ของร่างสูงที่ข่มไว้ไม่อยู่

            คิบอมกำลังรู้สึกยินดี ความยินดีที่เกิดจากการที่ดงแฮหวงเขา เพียงความรู้สึกอยากเป็นเจ้าของของดงแฮกลับทำให้เขาสะกดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ทั้งที่คิมคิบอมคนนี้เกลียดคนที่เข้ามาวุ่นวายกับชีวิต แต่กลับไม่นับลีดงแฮ เมื่อร่างเล็กยิ่งหวง ห่วง หึง เขากลับเต็มตื้นจนไม่สามารถสะกดกลั้นความรู้สึกได้

            “อ้ะ..อือ..อึ้ก”

            เท้าเรียวจิกกับโซฟามั่น เมื่อรู้สึกว่าคิบอมรุนแรงกว่าที่เคย แก้มก้นนุ่มถูกมือหนาแหวกออกมากยิ่งขึ้น เพื่อให้เข้าหาดงแฮได้มากขึ้น

            “ด๊อง..อึ้ก..รักพี่คิบอม”เสียงหวานที่บอกอย่างยากลำบาก ทั้งที่ใบหน้าหวานแดงก่ำ นัยน์ตาฉ่ำหวาน สวยงามยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด แต่เทียบไม่ได้เลยกับประโยคที่เอื้อนเอ่ยออกมา ประโยคที่ทำให้ใจแกร่งดุจน้ำแข็งที่ไม่เคยละลายอ่อนยวบ มือหนาทั้งสองข้างยิ่งรัดร่างเล็กให้แนบชิดมากยิ่งขึ้น

            แทนคำตอบคิบอมกดจูบร้อน ให้เสียงครางหวานยามร่างเล็กสู่จุดหมายกลืนหายเข้าไปในลำคอ พร้อมกับสมองของดงแฮที่พร่าพรายกับความรู้สึกที่ได้รับผ่านจูบร้อนๆนั้น…

........................................................

            อ่า ดีไม่ดีติชมได้นะคะ ช่วงนี้อยากได้กำลังใจอย่างรุนแรง ขอน้า กระพริบตาปริบๆ

http://writer.dek-d.com/may-kwang/story/viewlongc.php?id=565756&chapter=59